Pionnen onder de Preekstoel 57
… Niemand dan de actiegroep van dertig plus Rijckert Magnaat en Pia Boerstra wist het ware van de zaak ‘nepagenten’ en dat maakte die actie sterk. Buiten dat had het toeval weer geholpen: twee politiemededelingen op de eerste avond na het landelijke optreden. Het kon echt niet mooier. De geworpen sneeuwbal kon een geweldige lawine veroorzaken. En die lawine kwam. Vanaf zaterdag de negende augustus stonden de nieuwsbladen vol over de vreemde verschijnselen die zich in de vaderlandse samenleving voordeden. Er ware twee mensen die een prachtig overzicht kregen van alle gebeurtenissen; zij hielden een dossier bij, waarin ze alle krantenknipsels over het optreden van onechte agenten verzamelden. Dat waren de heren de officier van justitie, en De Vree.
De Vree had daarbij een grote voorsprong, want hij kende uit de avondlijke telefoontjes de geschiedenissen voor ze verknipt en verdicht in de pers verschenen. Hij kon erom lachen, omdat de afloop, de samenhang en het doel van zijn eigen plan hem bekend waren. Maar meneer de officier werd steeds grimmiger; hij kon geen vat krijgen op de schijnbaar zinloze, veelal ongevaarlijke zelfs nuttige pseudo-politionele handelingen. De ingeschakelde rijksrecherche stond voor vele raadselen. De dagbladen beleefden een gouden week voor hun vrije nieuwsgaring. Het “Nieuwsblad van het Noorden”, het “Dagblad voor het Oosten”, de “Zuidstar”, het “Westelijk Nieuwsblad”, zij alle stonden vol met het grote stedelijke nieuws uit hun streek.
Foutparkeerders, rijders door rode verkeerslichten, autopapierenvergeters, agressieve verkeersdeelnemers, maximumsnelheidovertreders, zij werden volgens de bladen beboet door vriendelijke dames, die zich op geen enkele wijze lieten beïnvloeden.
Voor de officier van justitie bleven het papieren berichten, voor lezers die zelf niet bekeurd werden bronnen van leedvermaak, voor Bob en Ada ‘neerslagen’ van acties waarin hun medewerksters al hun particuliere initiatief uitgebuit hadden, voor de geverbaliseerden waarschuwingen minder overtredingen te maken en … zich niet te gemakkelijk te laten overbluffen. Dat laatste gold echter niet alleen voor de bekeurden, want een gewaarschuwd mens telt voor twee.
Dat ondervonden de twee dames die in het oosten opereerden op dinsdag de twaalfde augustus. … Ze hadden een mooie plaats gevonden aan de rand van de stad waar ze opereerden. Ze hielden daar een onopvallende verkeerscontrole. Enkele meters voor een kruispunt, in een perk naast het trottoir, stond een transformatorhuisje. Haya had zich daarachter verdekt opgesteld, Ida stond tientallen meters voorbij het kruispunt onopvallend op het trottoir. Haya had een prachtig gezicht op de verkeerslichten schuin links voor haar. Als een verkeersdeelnemer ‘rood’ verwaarloosde, stak zij eenvoudig haar hand op als de overtreder het kruispunt voorbij was. Voor Ida was het een koud kunstje naar de rand van het trottoir te wandelen en de ‘zondaar’ aan te houden. Had zij haar ‘slachtoffer’ behandeld, dan gaf Haya de volgende delinquent door. Veel overtreders bleven zo ongestraft, maar voor de dames was het de veiligste wijze van handelen: ze voorkwamen opstoppingen en zij werden nauwelijks opgemerkt. … Tot hij kwam …! …
