Raar, dat het gewoon grote vakantie werd. Op school deden de onderwijzers net of er niets aan de hand was; ze praatten nergens over. Als Gerrits vader zijn kinderen niet had uitgelegd dat de Regering onder leiding van de Koningin naar Engeland was gegaan, omdat Indië ook geregeerd moest worden en dat ze nu mooi de moffen bij de neus hadden, had Gerrit de NSB-kinderen in de buurt en op school geen lik op stuk kunnen geven, als die over die laffe Koningin begonnen, die hen mooi in de steek gelaten had. Je moest trouwens wel oppassen wat je zei als er een NSB'er in de buurt was, want je vader was zo de sigaar. Dat had hij al wel gemerkt. Er waren al mannen opgepakt, doordat hun kinderen een te losse tong hadden gehad. Het was een gevaarlijke tijd geworden; Gerrit dacht daarom vaak:"Mond houden jongen, ze willen je uitlokken ..." Liever liet hij dan stiekem een fietsband van zo'n vuile NSB'er leeglopen. Zij gemeen, hij gemeen, zo was dat nu eenmaal.Nu was het vakantie; 't was prachtig zonnig weer en aan de IJssel was veel te beleven. De moffen waren druk bezig de brokstukken van de spoorbrug op te ruimen en een houten noodbrug te bouwen. Daar liepen de meisjes en de jongens uit de buurt de hele dag te kijken. Alleen Jennie mocht er van Moeder en Vader niet komen. Ze was veel te klein."Jullie moeten trouwens ook oppassen", zei Vader, "er kunnen wel eens kinderlokkers bij zitten; ik vertrouw die kerels niet." Nou, Gerrit keek wel uit; als ze hem te pakken wilden nemen, wist hij wel waar hij schoppen moest. Jongens onder elkaar praatten daar wel over; wat dat betreft vond hij zijn vader altijd veel te preuts; die praatte niet over dingen onder de gordel. Als het over moffen ging, mocht je die dingen best bij de naam noemen, vond Gerrit. Je kon best zeggen dat je ze de ballen in de buik zou trappen, als ze aan je zaten.Zo denkend zat hij in de bomen achter in de gemeentewei te kijken naar de zwetende moffen, die bezig waren grote bomen te ontschillen voor noodpijlers. Hij moest zeggen dat ze de zaakjes aardig goed voor elkaar hadden. Zagen en motorzagen waren er genoeg en mensen ook. Er waren er wel zestig aan het werk. Met zijn dertigen of veertigen, vijftien of twintig aan weerskanten, pakten ze een vrij lange, nogal dikke stam met hun handen er onder, vrij makkelijk op, onder commando: "Eins, zwei, drei, ... heben!" Met grote koevoeten draaiden ze de dikke balken zo als ze moesten liggen, voordat ze in de takels gingen van de drijvende bokken, die in de IJssel lagen. Natuurlijk ging er wel eens wat mis, maar daarvoor zat hij ook te kijken. Zo kreeg een van de opzichters, een 'Obergefreiter', een balk op zijn laars, terwijl zijn voet er nog inzat. Dat was gillen geblazen. Maar ja, moffen zijn ook mensen, dus hun eerste reactie was lachen, zodat ze die stam niet meer van de grond konden krijgen. Toen had je die 'Feldwebel', de hoogste baas, eens moeten horen. Bij de schipbrug, een paar honderd meter verder, konden ze hem nog horen. Af en toe werd er gestopt, vanwege de warmte. Dan moest er ijs gehaald worden."Denk er om dat je geen boodschappen voor ze doet", had Vader gezegd. Gerrit keek wel uit. Hij liet ze mooi stikken. Eén keer vroeg een mof aan hem:"Willst te eis holen?""Ik begrijp je niet", zei Gerrit, en hij draaide zich om en liep hard weg. Talamini aan het Noorderplein zou hem wel ijs verkopen, maar dan alleen voor hemzelf en niet voor de moffen.Nu kon hij er maar beter een eindje vandaan blijven. Daarom zat hij nu in de bomen van de gemeentewei. Die wei was zijn hele leven al speelterrein geweest. Er lag van alles: oude straatklinkers, nieuwe, rioolbuizen, stoepranden, dakpannen; alles wat je op kunt noemen om straten te maken en huizen te bouwen. Het was niet verboden om daar te spelen, als er maar niets vernield werd. In de bomen speelden ze altijd Tarzan. Ze slingerden dan van de ene tak naar de andere. Soms kwamen daar ongelukken van. Zijn broer Jan was een keer uit de bomen gevallen in het prikkeldraad van de omheining. Hij had een lange en diepe snee in het been. De dokter moest het met krammen hechten. Geen mens speelde nu nog Tarzan. Iedereen liep om de moffen heen te draaien. Gerrit niet.