56. Vrie!
> Categorie: De Liggende Vrèters
Gepubliceerd: dinsdag 06 oktober 2009
Lèèfden Gerrit as huzaer en as liggende vrèter soms ’s nachts, oaverdag lèèfden hee altied as ‘Gerrit van Ali’ en Ali as ‘Ali van Gerrit’. Dat kwam deur de ANWB! Ali en Gerrit hadden sinds 1991 een caravan en zee schreven wel is in op een kampeerreize van de ANWB. Op de eerste oavend op zon reize most iej oe an mekäre veurstellen. Ali en Gerrit dejen dat op een biezundere wieze, Gerrit had een T-shirt an-etrokken wöörop an de veurkante stond ‘Gerrit’. As hee zich umme dreiden lazzen de mensen an de achterkante ‘Van Ali’. Ali had oke een T-shirt an met an de veurkante ‘Ali’ en an de rugkante ‘Van Gerrit’.Gerrit, de sloap nieet meer kunnen vattend, herinnerden zich plotseling ene van diee mooie reizen en wel een biezundere gebeurtenis döörin. Het was op de reize nöör Beieren en Tirol in 1998. Vriedag, 19 juni 1998. Hee is noe weer op diee dag: “Het wördt veur Ali en mien een schitterende dag: veur het eerst in ons lèven nöör Berchtesgaden. Wiej stoat in Reit im Winkel. Oaver de B305 kommen wiej binnen. Wiej goat de Roszfeldstrasze op. Met de busse bereiken wiej Eagles Nest, Adelaarsnest.As ik op de top van de berg stoa te genieeten van het uutzicht, steet der plotseling een man veur mien, op de rand van de afgrond. Hij is in het poep-bruun ekleed, heft de rechterärm, de linker zet hee in zien zied. Hij kik gemeen nöör mien umme. An zien höörlok en zien snörretjen herken ik hem onmiddellijk. Smerig lacht hee tegen mien: "Nooit kom iej van mien of!" Hee sprek notabene Dèventers. En dan inens stoa ik, as jonge van vieftiene, weer in het portiek veur ons huus. Dat is vandage in 1943 verboaden. Zes-en-een-kwärt zal de Iessellinie in Dèventer bezeuken. Alle mensen in mien buurte mot binnen blieven. Möör ik wil dee smerige handlanger van de grote leider zieen. Met zien gevolg kump hee op nog gin tien meter ofstand an mien veurbie. Ik zeuke in mien zakken nöör een pistool, möör dat heb ik nieet. Ik mot een kans um de vrieheid dichterbie te loaten kommen veurbie loaten goan! Diee kans heb ik emist. Ik kieke noe weer in de grölende snoete van snorremans. En in een flits handel ik. Ik springe nöör veurten en ik geve hem een flinke douw. Met uutgespreide ärmen stort de adelaer dukend de diepte in. Een langgerekt gegil weerkaatst in de bergen. Dan is het bevriejend stille. Veur het eerst in drieeënvieftig jöör veul ik mien in Duutsland helemoale vrie. Disse kans heb ik egrepen!Ali trekt mien wat achteruut. "Ga niet te dicht bij de rand staan", zeg’ zee. "Ik ben Eva Braun!" rup een Nederlandse wat verderop. Ik kan döör noe umme lachen. Ik kusse mien vrouwe op de wange. "Wat heb je?" fluustert zee. De troanen brandt mien achter de ogen. "Ik ben blij dat ik hier toch heen gegaan ben", zeg ik.Onze verovering van Duutsland ging sneller als diee van de geallieerden in 1945. Zee dejen der moanden oaver um vanof de zesden juni uut Normandië das Reich te veroveren. Wiej zatten op 7 juni 1998 al in Wildbad, op 8 juni in Schwangau, op 12 juni in Leutasch in Oostenriek, op 17 juni in Reit im Winkel, op 22 juni in München, op 25 juni in Schillingsfürst. Disse reize was zon vriemakende verovering van Duutsland en Oostenriek, dat ik nieet noa kon loaten op de afscheidsoavend nog is het lieedjen veur te dragen van de kikker diee an de ooievaer ontsnapt: Het was een mooie zomerdag van bloemen en van zon. Een kikkertje, ik dus, zat in een plas ... . Dat was onze reize, ondanks de völle règen diee wiej toch ook ehad hebt. Reizen in vrieheid, zonder grenzen”.Toen schrok Gerrit weer wakker ….. . Toch weer in-esloapen!
