50. Ome Eppe
Op 4 november 1949 wier Gerrit zien vader viefenvieftig jöör. Gerrit kon toen weer bie de viering wèzen, wat hee geweldig vond. Jammer dat Jan en Nol in Indië zatten. Diee zollen trouwens vandage wel de hele dag met hun gedachten an de Rozengaarderweg wèzen!
Moder had as vanolds de beide kamers, met schoefdeuren dertussen, weer in order emaakt, zodat de hele familie, zon vieftien mensen, in kringen in de kamers zitten kon. Omes en tantes, Cor en zien vrouwe, Henk, Jennie, en noe ook weer Käreltjen, diee net uut het zieekenhuus was, genèzen van een pleuritis, zatten diee oavend, op vriedag dus, gezellig met mekäre nölend, in de kamer. Moder nam nauwelijks an de gesprekken deel: zee was hoaste stokdoof, möör haer jongste breur, Ome Eppe, maakten dat helemoale goed. Hee kon vertellen! En dat deed hee diee oavend samen met Gerrit.
“Gerrit, weet iej nog dadde wiej met zien beiden veur de Nederlandse Regering nöör de Kongo mosten?”“Meuge wiej dat feitelijk wel vertellen? Wiej wazzen toch op een geheime spionagemissie?De Liggende Vrèters-bazen hebt ons toch verboajen döör oaver te proaten?”
De hele kamer, en zeker Käreltjen, was dalijk één en al oor!
Ome Eppe: “Buten dit huus kan gin mense ons heuren. Luuster. Op een verloaten plekke midden op de hei op de Hellendoornse Berg, stegen Gerrit, ikke en Ritmeester Van Toeten tut Bloazen, Van Tuiten tot Blazen, onze commandant, op.”
Gerrit: “Met de wiesvinger op-estoaken had ik eerst eveuld wöör-of de wind henweiden; diee most oost wèzen, want onze missie lei in Siberië. Dat klopten, dus wiejluu klommen in het mendjen. Wiej gooiden zoovölle ballast uut, dadde wiej snel opstegen en zooas de wind weiden, zoo weiden ons ballunneken!”Ome Eppe: “Tut azze wiej in de boavenwind kwammen. Op de grens doarmee hing de ballonne stille, der weiden gin wind! En toen ging het helemoale mis! De boavenwind was zudelijk en wiej dreven dus nöör de evenaer; diee ligt immers in het zuden!”Gerrit: “De ritmeester, diee nergens verstand van had, zei enkeld dat hee zoo neudig most, en dat bracht ons op een idee. Azze wiej nog is hogeder klommen! Wiej pisten alle driee oaver de rand van de ballonmande en de ritmeester deed der ook nog een brune weesjonge bie, dus dat bosten an! Möör het hielp niks!”Käreltjen: “Wat is een brune weesjonge?”Gerrit: “Zoo neume wiej een vette brune drol! Dat klinkt een beetjen minder voel en twee döörvan neume wiej een javaanse tweeling.”
Käreltjen begon härd te lachen. Möör Vader wier kwoad: “Sloat toch nieet van diee platte taal uut! Wat mot dat jungesken döör wel van denken!?”Käreltjen: “Ik vind het härtstikke mooi!” Noe begon Vader te lachen.
Gerrit: “Witteveen zegt der altied ‘bolte zonder droad’ tegen; vroag möör an Ali.” En hee wees op zien meisjen.
Ali: “Ja, mijn vader noemt een bolus zo, maar ik vind dat niet netjes. Over zulke dingen praat je niet!”
Ome Eppe: “Affijn, wiej kwammen boaven de Belgische Kongo terechte. Dat was ook nieet zoo slim, want doar hadde wiej as inlichtingen- en verbindingsdienst oke genog te doon. Ondertussen was het stikdonkere nacht eworden, het gas in de ballon wier kolder en wiej zakten nöör beneden tut op de grond. Wiej kukelden met al onze bagage uut de mande en döör zatte wiej, in het stikkedonker, het was nieje moane, midden op een koffieplantage.”
