49. Trouw

Trouw an mekäre wèèn was en is bie de familie Kuijk de gewoonste zaak van de wereld. Ze konden altied op mekäre rèkenen. Gerrit most èvenwels vake an zien ofspraken herinnerd worden. As hee nieet stantepede zien verplichtingen noakwam, vergat e ze vake! Gelukkig had e Ali as trouwe bondgenoot. Zee drukten hem regelmoatig op zien plichtenstool. Zoo oke diee dag, de eenentwintigsten november tweeduzend en vieve. Dat was op een moandag.Zee kwam de kamer in. Smeet “mr. BEAN scheurkalender 2005” op toafel en zei: “Nu heb je al weer vergeten de kalender af te scheuren gedurende een paar weken1”Gerrit pakten de pleekalender op en zag dat e vanof de vierden november verzuumd had de kalender of te scheuren. En toen wist e het weer. Op vier november laatstleden was zien vader honderd en elf jöör eworden! Joa, nieet in het echt, wat natuurlijk ook ekund had, möör toch! Het möpken op diee dag was: Wat Mr. Bean niet tijdens het vrijen had moeten zeggen: Zullen we doen wie het eerst klaar komt?Tegenoaver zien vader was zon grap ongepast! Diee hield döör helemoale nieet van! “Schuunsmärsjeerders” neumden hee luu diee schune bakken vertelden; hee vond dat nog slimmeder as oaverspel! Zukke mensen mosten is flink de mond speulen veur en aleer ze de kleppe lös dejen! Gerrit was het döör härtstikke ens mee. En Ali had lieeveder diee schune kalender egeenieet an de mure in de weecee willen hebben! Möör Gerrit most wel! Hee had hem in 2004 met Sunterkloas kedo ehad.Vandage was Gerrit zien nève en naamgenoot in Uutgeest vieftig jöör eworden. Zien breur Nol en zien schoonzus Henny wazzen der gister hen ewest. Ali en hee konden hun noe, onder de koffie, rustig opbellen. Dat dejen ze dus. Zien breur nam op, zien vrouwe luusterden mee. Zee wazzen blie verrast dat Ali en Gerrit deran edacht hadden. Nol bedankten trouwens oke veur de eerste elektronische oflèveringen van het feuilleton diee hee ontvangen had.“Alleen jammer dat der gin vertaling in het Nederlands bie is!” zei e. “Wiej vindt het meujlijk um te lèzen”.“Nou, dan kump diee der nog bie”, zei Gerrit.“Nee, hooft nieet!” Echt Nol; bange dat Gerrit der te völle werk mee zol kriegen.

Noa de koffie ging Gerrit nöör zien kamer. Hee most dalijk an het ‘vernederlandsen’ sloan, en de eerste oflèveringen weer versturen, anders verbleef dat! Hee most toch wel zoo trouw wèzen as zien zuster Jenny en zien breurs. Trouwens, ook met de huwelijkstrouw had het bie het zeuvental wel goed ezèten! Zee wären nooit escheiden! Allemoale wazzen ze trouw ewest. De oldsten, Cornelis, al zesenvieftig jöör! Diee verlangden niks meer van het lèven, möör toch, in zien rolstool in “Houtens Erf” ontving hee nog regelmoatig bezeuk van breurs en zuster en schoonzusters en zwoagers en hee was nog scherp van geest. Enkeld zien Parkinson zörgden langzamerhand veur een brosse gezondheid. En dat gecombineerd met zien astma ?!?

As Gerrit de trappen opging nöör de zolder, dwaalden zien gedachten nöör Jenny, Cor zien vrouwe. Hoe lange zol zee elke middag nog haer man bezeuken kunnen?  “Ik wil ‘m nog nieet kwiet”, zei ze altied, A’j vroegen hoe of dat goan zol met Cor, hoe lange dat nog kon duren. “Iej zult oke wel nöör het ende verlangen”, wier der dan bie-ezegd. “Nee, ik wil hem nog nieet kwiet!” En dat op zien Dèventers! Trouw an haer taal tèvens!

• Vorige
• Volgende