48. "Naar Huis"
Um zeuven uur schrok Gerrit recht oaverende deurdat de deure met een smak lös-egooid wier. Dokter Vos stoaf de kamer op. Hee renden recht op Kärel in de hook of. En hee slingerden hem “Naar huis, om negen uur ben je weg!” nöör zien heufd.
Toen stiefelden hee nöör de andere hook. En Johan kreeg hetzelfde nöör de kop.
Bie de deure dreiden de directeur zich umme: “En denk maar niet dat Boogaard je wegbrengt; je bestelt in Hellendoorn maar een taxi, … voor negen uur!” riep hee.
Döör zatten zee dan, Kärel en Johan! Wat mosten ze? Jan Bennemeer ging deruut. “Ik zal wel even naar Hellendoorn bellen; mijn vrouw neemt daar altijd een taxi, als zij hierheen moet. Die taxi betalen we samen uit de pitrietpot. Daar hebben jullie je werk ook voor geleverd. Mee eens, Gerrit?”
Gerrit knikten. “Dat is dan geregeld”. En Jan sloften de kamer of.
Het duurden lange veurdat hee weerkwam. Te lange feitelijk, möör toen ze vroegen hoe of het egoan was, kregen ze enkeld as antwoord: “Goooeee…d”. An de tone heurden Gerrit dat der wat biezunders was. Hee keek Jan lange en deurdringend an, möör diee gaf gin sjoeche.
Allemoale hielpen zee Kärel en Johan hun spullen bie mekäre te gären. Toen tegen negen uur de jonges klöör wazzen, kwam dokter Vos met de taxi-chauffeur binnen. De criminelen nammen ofscheid. Beiden hadden de troanen in de ogen stoan. Zee zaggen nieet wat Gerrit wel zag: Dokter gaf Bennemeer een knipeugsken! Dat veurspelden wat goeds.
Toen de jonges een tiedjen vort wazzen, vertelden Jan hun dat de chauffeur van het sanatorium, Boogaard dus, opdracht had ekregen de jonges in Nijverdal bie het station op te pikken en ze nöör Almelo te brengen. Doar woonden ze immers. Zoo was alles nog betrekkelijk goed veur hun of-elopen.
Gerrit las de brieef helemoale uut. Ali schreef an het ende: Ik begin toch zo te verlangen naar je thuiskomst. Ik weet dat je een verschrikkelijke heimwee naar Deventer hebt. Zondag zei je nog, dat je de Deventer Toren zo miste! En dat je nooit uit de buurt van Deventer weg zou gaan als je weer beter was! Nou, wees gerust, ik wil hier ook niet weg. Ik ben met Gerda en Mientje, je weet wel, mijn nichten, naar Zwolle geweest, maar iedere keer dacht ik: “Ik zou hier nooit willen wonen. Geef mij Deventer maar. En hetzelfde zei Gerda over Hengelo – ze heeft het altijd over ‘Hengel’ - en Mientje over Wilp …. .Toen-e de brieef uut had, lei hee hem an de kante. Hee keek nog ens op de kalender welke dag het feitelijk was. Hee most neudig is weer nöör zien oldste breur in Houten, Cor. Diee had Parkinson, astma en andere longproblemen. Hee zol zestien december anstoande tweeëntachtig jöör worden …. , as hee dat nog haalden. Veur hemzelf hoofden dat nieet meer. Hee had genog ehad! Het was een geleuvige kerel. Hee verlangden nöör ‘Het Vaderhuus’, wat dat dan ook wèzen mocht.
“Nöör Huus”, dacht Gerrit, “Het aldermooiste wat der is!”
Hee sloat zien computer of, deej de stroom derof, ging de twee trappen of nöör de woonkamer. Ali zat achter haer laptop. Hee was trots op haer! Wat een meid! Helemoale met alles bie. Heerlijk!