39. 2005 ... Dreum ... Namen ... 1949
“Voor een Belgische opstandeling had men een naam … , Kieleman; In Hellendoorn was ook een meneer, een huzaar, die Kieleman heette … .” Verder kwam hee neet. De kinder kwammen dalijk in opstand. Meester most in het Plat vertellen, dat was völle mooieder!
Dus ging Meester wieder in het Plat.
Kiele kump van Cornelis. Een corn is een hoorn. Döör wördt op ebloazen deur de hoornbloazer as een oorlog of een anval begint. Van veurten heetten Kieleman Gerrit Willem. Gerrit kump van Gerhard, harde geer, sterke spere. Gerrit was dus sterk met de spere. Dat klopt wel, want Gerrit hef een scherpe penne; hee kon met zien penne as het wöre een ander ofmaken. Willem is de verkörting van Wilhelm, hee of wiee met de helm, Wilhelm wol altied de mensen beschermen of deftig ezegd ‘behoeden’ tegen smeerlapperieje. In Gerrit zit de totale opstandeling tegen alles wat kwoad is, of het noe letterlijk of figuurlijk is. Toen hee pas uut Dèventer in Hellendoorn kwam, kreeg hee een A-tjen. Dat hingen zee boaven zien bedde. Het beduudden dat hee stille most blieven liggen. Hee mocht der egeenieet uut, uut bedde dan. Plassen most hee in een pisflesse, een urinaal. Poepen ging op de onderstèèk; diee stakken ze hem onder de konte, het woord zeg’ het al. Wassen most hee zich op bedde! Hee most plat kuren. Möör het enigste wat Plat bleef, was zien taal. Hee kwam stantepee in opstand, want toen het A-tjen hing en de dokter vort was, stond hee op. “Opstand van de sterke”, zei hee en hee liep regelrecht nöör de deure. “Wat goa’j doon?”
“Kmoddobdedeuze”, zei hee, “eenbruneweezjongeverzoep’n”.
En dat deej hee! Hee is gewoon een eigengereiden. A’j um bie Hengforden in ’n Iessel gooit drif hee sebiet tegen de stroom in nöör Dèèmter.
’s Märns stapten hee de volgende dag uut bedde, liep nöör de gangdeure, nam een anloop nöör het oapen raam – der zat gin glas in – en sprong zoo het venster uut het pad op dat döör langes liep. Dan liep hee deur tut an het prikkeldroad bie de bosrand, nam weer een anloop en sprong weer nöör binnen. Dat flikten hee hum driee keer! Dat deej hee doanoa iedere dag, want “Ik wil gin slap ventjen worden! En zoo is dat!!” Toen hee op stool kwam, had hee niks an kracht en nauwelijks an longinhold verloren, want …. Hee stond op tegen verslapping, hee verzetten zich!
Zien oldste breur heetten Kiele. Dee hoofden gin soldoat te worden; hee was in de oorlog as een boef op-epakt en nöör Duutsland eslept. Gelukkig goed weer-ekoam’n!
Een jongere breur, Nout, van Arnout, wat ‘heersend as een arend of adelaar betekent’, most in Gerrit zien plaatse noa Nederlands Oost-Indië, wat noe al Indonesië eneumd wordden. Johan, zien op ene noa oldste breur, was luitenant eworden en hee zat ergens op Java. Van de Kielemansen waren driee jonges in dienst, woarvan twee in Indië. Gerrit hoofden nieet: hee was zieek. Nout had döör een strop an, want der mosten der twee noa Indië, en hee was feitelijk de derden!” … Gerrit fantaseerden der möör wat op lös … .Wat had hee toch … ?
De telefoon veur in de klasse ging; Gerrit nam de hoorn op. Het was de meester. Of zien vrouwe kon kommen. Der was bezeuk van de dokter. Gerrit woarschouwden haer!
