25. 1985 ... Diepte ... 1949
> Categorie: De Liggende Vrèters
Gepubliceerd: woensdag 08 juli 2009
Een schitterende dunne droad löp tussen mien en mien lief. Ik veule dat ik rille, döör en hier.Döör ligt de stad. En döör löp een jungesken. Dat bin ik. Ik lope an de hand van mien moder. Wiej goat de bewaerschole in. Dat schieuw, diee vogelverschrikker, de hekse met diee doodskop met een brille derop steet achter in de lange gange. Mien härtjen bonkt. Lösrukken wil ik mien, möör Moder höldt mien stevig veste. Nergens kan ik hen. Ik wil vort. Moder slept mien langes het spook. Dan worde ik rustig. Ik bève nog een hele tied noa. Wiej goat nöör buten too, spöllen. Der is een zandbak met gèèl zand en ene met voel, zwärt zand. Ik mot in het zwärte. Een hekel heb ik an smerige handen, ik ruile mien schuppe, een holten wöör ik toch niks mee kan beginnen, veur een balle, um mee tegen de mure te stuiteren en ik smiete uut kwoadheid diee balle hoge in de dakgöte. Ik doo net asof ik egeengin balle ehad hebbe.Azze wiej nöör binnen goat, telt de juffrouw de ballen noa. Ene is der vort. De jonge diee mien schuppe hef ehad, verroajt mien. Trillend van angst lieeg ik dat het gedrukt steet. Möör de juffrouw geleuft mien. Dat gef mien een trillend mooi geveul.Ik ziee mien in de banke zitten te fluusteren met mien buurjungesken. De juffrouw zut het. Ze kump schreeuwend as een viswief op mien of, plakt mien mond dichte met een vlechtstroke. Van kwoadheid begin ik te lippen en döördeur trekke ik mien kaken zoo van mekäre, dat de onderlippe löskump van de boavenlippe. Noe kan ik proaten zonder dat de juffrouw het zut. Dat wief hef noe niks meer in de gaten. Ik lache geluudloos achter de schutting. Noa schooltied lope ik allene nöör huus. Mien moder steet in de deure op mien te wachten."Hoe was het op schole?""As dat vieze spook märn weer in de gang steet, goa ik de schole nieet meer in, a'j dat möör weet"." 'k Zal 't höör welis vertellen", en mien moder löp metene nöör diee hekse; diee woont een paer huzen bie ons vandan.En as zee weerkump: " Zoo, iej zult gin last meer hebb'n!" En Moder lacht. Wat is zee toch akelig lieef. Dat springt deur mien lief.Vanuut de heugte kiek ik oaverniej in de diepte. Bie 'Humanitas' löp mien moder. As een kiefte. Vanmiddag kump zee hier. Ja, met een taxi. Lopen zon ende kan ze nog wel, möör ze dut het lieever toch nieet meer. Zee geet nöör Keizerslanden, zeker en veste een kadootjen veur mien kopen, sigären natuurlijk. Noe stoa ik veur de legere schole. Meneer löt ons binnen. Hee kik mien weer kwoad an. Wat bin ik bange veur den keerl. Möör het blif een aventuur hem te grazen te nemmen. Groe..oezem! Döör hef hee mien al weer in de kladden. "Ik schud je nu maar vast door mekaar, dan hoef ik straks niet bang voor je te zijn!" snauwt hee."Ik doo toch niks", zeg ik; de angst zal mien wel zoo brutoal maken. Ik bin ook gin besten volgens mien vader. Meneer snauwt dat ik fatsoenlijk Hollands mot proaten, möör dat wil ik nieet. Mien taal is toch ook goed! Wie goat het lokaal in met een romeinse viere derop.Noe wil ik is goed mien beste doon.
