19. 1985 ... Panhering. ... 1949
> Categorie: De Liggende Vrèters
Gepubliceerd: woensdag 17 juni 2009
As Gerrit langes de keuken op 'Rechts' kump, ruk hee inens de lucht van gebakken vis. Panhering, denkt hee metene. En al lopend krig hee weer de beelden veur zich van toen hee 'op stool' kwam.Dokter Cornelisse kwam binnen. Haer ogen stonden ernstig achter haer grote brillenglazen. Het was een fokke van ofmètingen, wöörmee iej een zeilschip konden uutrusten. Hee mot nog lachen, as hee an haer denkt."Meneer Kuijk, we hebben Uw dieptefoto's bekeken, en U bent op stoel." Toen pas begon ze gul te lachen, en hee natuurlijk oke. Hee had zien olders via de buren dalijk opebeld. Toen had hee bie Broeder Beuker panhering besteld veur diee oavend. De broeder had late dienst en hee bracht het um zeuven uur mee. Gerrit zetten de gebakken vis in de oaven um op te wärmen. Um een uur of achte ging hee kieken of de hering veur Kamer 32 al heite genog was, möör hee greep mis ... . Der stond zelfs gin löge plate in het fornuus, en hun plate was foetsjie!! Möör bie Kamer 31 roak hee een verdacht luchtjen: panhering. En hee heurden hinnikend lachen. Döör zatten ze zien panhering op te vrèten! Hee bedacht zich gin seconde, smeet de deure van 31 lös, trok bie alle zesse de ledikanten de matrasdeeltjes onder de konte van de zittende vrèters vort en schreeuwden: "Dat zal jullie leren, onze panhering te gappen, en der nog lol oaver te trappen oke!"Met stomheid eslagen bleven de zesse op hun kamer achter. Hestend kwam hee op zien eigen kamer, van kwoadheid en inspanning."Waar heb je die panharing?" vroeg Bennemeer. Möör Gerrit kon gin woord uutbrengen. Hiemend viel hee op bedde.Toen vloag de deure bie hun lös; zes wilden sprongen op ieder zien bedde of. In de kortste keren zatten ze met de konte op de springveren. "Dat zal jullie leren ons dervan te beschuldigen, dadde wiej de panhering van oeluu egapt hebt!" En verdwenen wären ze.Zwiegend keken ze Gerrit verboasd an. Diee lei uut wat der gebeurd was. Toen trokken zeeluu allemoale hun bedde weer terechte.Dan liep Jan Bennemeer nöör de deure."Wat goa'j doon?""Onze panharing ophalen", zei diee."Ze geeft het nooit of", zei Gerrit."Wij zullen zien", zei Jan plechtig.Ze wachtten stille tut Jan weerummekwam. De deure ging lös. Triomfantelijk stak Jan beide handen, wöörin het blad met panhering, nöör veurten: "Voilà!""Hoe hei'j dat edoan?""Eenvoudige handeling. Ik ben naar de keuken gelopen. Ik heb de oven van het fornuis geopend; niets te zien. Ik heb mijn arm gestrekt in de oven gestoken en ik voelde de warme plaat. Toen zij hun panharing in de oven zetten, hebben zij onze plaat naar achteren geschoven. Hier is hij!"Gerrit weet noe nog dat hee metene opestoan is, toen. Nöör de andere kamer is hee egoan en hee heurt zichzelf nog zeggen: "Jonges, het spit mien; ik hebbe mien lellijk vergist!" En hee hef het hele verhaal verteld. "Mergen trakteer ik oeluu op taertjes", hef hee ezegd. Hee mot der noe weer umme lachen. Effen stek hee zien heufd um een kamerdeure wöör hee lachen heurt. Döör zit ze smakelijk an de panhering. "Kom binnen, èèt der ene mee", klinkt het. Hee dut het. Wat is dat lekker, een panhering uut de voeste, zooas vrogger thuus de brootram, dech’ hee.
