10. 1985 ... Bergflitsen ... 1949
> Categorie: De Liggende Vrèters
Gepubliceerd: woensdag 10 juni 2009
Gerrit kik op zien klöksken … . Nog gin vief uur. Hee legt zien handen onder het heufd … . Denken! …Hee geet nöör de drukkerieje. Rechtdeur löp hee tut de bronzen buste van den olden Vos; hier rechtsof, Ofdeling Rechts oflopen. Langes de kamer van meester Venhuis, Venhuus, kump hee. Diee is ongeneeslijk zeek. "De bacillen hebt mien longen noe hoast helemoale op", hef hee is ezegd, toen Gerrit hem nöör zien gezondheid vroeg. Hee hof nieet in bedde te blieven, mag goan en stoan wöör hee wil. Nooit is hee zonder sputumflesken; hee is härtstikke positief. Oaverdag kwalstert hee dat hele flesken vol, ‘s oavends langt ze hem een niejen an. Gerrit kik èven bie hem um de deure. "Heuj Gerrit, komt derin"."Nee, 'k heb weinig tied"."Mo'j an 't werken an dan?""Neu, ik modde um vief uur weer noa huus”."O ja, 'filseteerd met oew verloving"."Zoo verre is 't nog neet, 'k hebbe tegen Ali ezegd dadde wiej ons in 1950 pas verloofd”."Zee hef toch "Joa" ezegd?""Nee, "Jaaaa""."Da's 't zelfde". Meester Venhuis begint te lachen en Gerrit dut möör gauw de deure too. Rechts is feitelijk raer ebouwd, denkt hee, as e de treppen nöör de kelder ofgeet; de kelder is gin kelder. Rechts is tegen een bult an-ebouwd. De olde dokter Vos steet op de bult. De gange löp horizontaal. De helling is tut de betonnen vloere van de gange van Ofdeling Rechts op-evuld met ruumtes. Iej hebt dus geliekvloers, dan geliekvloers en min-eerste verdieeping en in diee verdieeping bint de drukkerieje en de tandärtskamer. Hee heurt de stencilmachine rötelen. Hee geet derin. Dick, zien opvolger op de redactie van Bergflitsen, steet as een orgeldreier te zwengelen. Zien handen en zien gezichte bint root-zwärt. Het zweet pärelt der deur. "Wat maak iej mien dan?""Dat kreng hef weer kuren. Het papier plakt mien an de rolle veste; ik lere het nooit"."Ik kan mien der anders nieet mee bemeujen, möör iej hebt ook vö's te völle inkt op de rolle. Zet dat dink is stille."Gerrit pakt een dotte poetskatoen uut de veurroad van de veurroadkamer döörnoast; hee kent de weg. Hier mot zee vake öliën. Hee veg de inkt van de rolle. "Dreien möör!" Noe geet het gesmeerd. As der drieehonderd vellekes van disse tekst veur Bergflitsen edreid bint, stopt Dick der mee. Hee reikt Gerrit een velleken an. Der steet een heel humoristisch riempken op.:
....Vaderlands Lied. We lagen met zijn allen tezaam in 'Oog in Al'. Wij lagen daar te kuren. Dat luieren hielp geen bal. De AVRO ging aan ’t zingen. Het Vaderlandse Lied. De blanke top der duinen. En Hein, niet Albert, Piet. Wij zijn maar mee gaan blèren. Er zat niet anders op, Kwamen niet tot bedaren. Vooral toen werd gezongen: Ik ben een ferme, sterke jongen, Ik heb Goddank twee goede longen.… Weer zakt Gerrit weg van denken in dreumen … !?