391. NOOIT VEURBIE?!
Van Geit veur Crödde
-----
Toen ik vanmärgen op ging stoan,
was ik weer roazend bliej,
dat ik gewoon weer deur kon goan:
‘k Wazze nog nieet veurbie.
En was ik wel veurbie egoan,
dan was ter noe verdrieet,
bie allen diee mien lieef bint,
möör ik wiste dat dan nieet.
-----
En Crödde, in mien, iej lèèft ook nog!
Iej bint in ’t hier en noe!
En o’j der märgen nog wel bint,
dut ter egensnieet toe:
Oew werk en dus mien lèven
lig väste op ‘t net en in de beuken.
Ze kunt mien eeuwenlang
döörop en -in bezeuken!
-----
Crödde van Niessel, riemelaer,
Iej tikt nog heel wat neer,
Möör of ter völle goed an is,
betwiefel ik toch zeer!
Toch oew geschrift beklif en blif,
da’s een ding wat zeker is!
En met zoo menig riem van oe
is helemoal’ niks mis.
Alles wördt bie mekaer’ egaerd
deur kenners, een hele bult …,
zoodat oew värzen wordt bewaerd
en eeuwig .. nou eeuwig ?!..
blieven zult.
-----
Beste Crödde, wèès iej möör bliej
Da’j moch’en lèven diepe in miej:
Oew riemen diee goat nooit veurbie!
.. nooit veurbie ?! ..
-----
Geit Kuijk– Dinsdag, 25 oktober 2016
